O jakich stopach decyduje RPP?

Narodowy Bank Polski, a konkretnie Rada Polityki Pieniężnej decydują o wysokości czterech stóp procentowych.

Stopa referencyjna wyznacza minimalną rentowność 28- dniowych bonów pieniężnych Narodowego Banku Polskiego. Bony pieniężne to instrumenty operacji otwartego rynku wpływających na poziom krótkoterminowych stóp procentowych na rynku międzybankowym. Emitując je NBP redukuje nadwyżkę płynności w sektorze bankowym, zmieniając pieniądze banków na papiery wartościowe - właśnie bony pieniężne. Jest to najważniejsza stopa spośród wszystkich ustalanych przez Radę Polityki Pieniężnej, to ona najbardziej wpływa na oprocentowanie kredytów bankowych i lokat.

Stopa redyskontowa to stopa procentowa stosowana przez bank centralny do redyskontowania przedstawianych mu przez banki komercyjne weksli. Weksle te muszą spełniać określone warunki, miedzy innymi muszą pochodzić z obrotu gospodarczego, mieć określony termin zapadalności i spełniać szczegółowe wymogi prawne. Ponieważ weksel jest w Polsce stosunkowo mało popularną formą regulowania zobowiązań, dlatego też znaczenie stopy redyskontowej w polityce monetarnej NBP, jak i w gospodarce w ogólności jest marginalne.

Stopa lombardowa to stopa procentowa stosowana przez bank centralny do dyskontowania papierów wartościowych przyjmowanych jako zastaw kredytu udzielanego bankom komenrcyjnym. Zastawem tym mogą być jedynie skarbowe papiery wartościowe, a wysokość kredytu nie może przekroczyć 80% wartości nominalnej tych papierów, natomiast termin spłaty kredytu przypada w następnym dniu operacyjnym po dniu jego udzielenia. Jako że banki dysponują praktycznie zawsze jakimiś skarbowymi papierami wartościowymi, możliwość uzyskania pod ich zastaw kredytu w NBP pozwala im pokrywać krótkoterminowe niedobory płynności. Jest to jednak kredyt stosunkowo drogi, stopa lombardowa spełnia więc funkcję stopy maksymalnej, określającej krańcowy koszt pozyskania pieniądza na rynku międzybankowym.

Stopa depozytowa - Narodowy Bank Polski oferuje bankom komercyjnym możliwość składania krótkookresowego (jednodniowego) depozytu w banku centralnym. Lokaty przyjmowane są przez bank centralny do końca dnia operacyjnego, a zwrot kwoty depozytu wraz z należnymi odsetkami ma miejsce w następnym dniu operacyjnym. Lokaty terminowe w NBP pozwalają bankom komercyjnym na zagospodarowanie nadwyżek płynnych środków. W efekcie przeciwdziałają spadkowi krótkookresowych stóp na rynku międzybankowym poniżej stopy depozytowej.

Stopa depozytowa łącznie z lombardową tworzą ograniczenia odpowiednio z dołu i z góry wysokości wahań stóp procentowych o najkrótszych terminach, stabilizując tym samym rynek pieniężny.