Idea klubów inwestora narodziła się pod koniec XIX stulecia w Stanach Zjednoczonych. Już wtedy ludzie odczuwali potrzebę zgłębiania tajników inwestowania. Dlatego stworzyli wspólny portfel akcji powstały z zebranych pieniędzy, wkładem do portfela były też wiedza i umiejętności wspólników.
Gwałtowny rozwój klubów inwestora nastąpił jednak dopiero po krachu na Wall Street w 1929 roku. Kluby dały inwestorom możliwość zastanowienia się nad popełnianymi dotychczas błędami. Pozwoliły także wykorzystać dostępne strategie i techniki umożliwiające bardziej efektywnie inwestować dostępne środki . Ważne było także rozłożenie ryzyka, które stało się możliwe poprzez działanie w grupie.
Za "ojca klubów inwestora" uważany jest Frederic C. Russell, autor pierwszego klubowego statutu powstałego w 1940 roku w Detroit. Natomiast 11 lat później powstała pierwsza narodowa organizacja skupiająca kluby inwestora - National Association of Investors Corporation (NAIC). Obecnie szacuje się, że w USA działa ponad 60 tys. klubów skupiających około milion członków.
W Europie największą ilość klubów inwestora mogą poszczycić się: Francja i Wielka Brytania. Idea dotarła na kontynent w latach sześćdziesiątych, a pierwsze kluby inwestora powstały we Francji w 1968 roku. Dzisiaj jest ich tam18 tysięcy i skupiają ok. 250 tys. członków. Natomiast liczba członków, którzy od 1968 roku do dzisiaj uczestniczyli w klubach wynosi aż 2 miliony osób. Z tego powodu kluby inwestora uznawane są we Francji za jedną z głównych sił wspierających rozwój rynku papierów wartościowych.
|