Non-Deliverable Forward
Rzeczywista dostawa waluty w momencie wygaśnięcia kontraktu forward oznacza, że trzeba dysponować całą kwotą transakcji. Inaczej jest w przypadku kontraktów typu Non-Deliverable Forward, czyli forward bez dostawy. Różnica polega na tym, że tutaj w końcowej dacie kontraktu wymienia się tylko różnicę pomiędzy aktualnym wtedy kursem spot a kursem terminowym ustalonym wcześniej, w momencie zawierania transakcji. Gdy kupiłem walutę w transakcji NDF USD/PLN 3M trzy miesiące temu, a dziś przypada termin dostawy i kurs dolara jest wyższy niż ten ustalony w warunkach transakcji, bank wypłaci mi kwotę wynikającą z różnicy kursowej i wartości transakcji. Gdy natomiast kurs dzisiejszy okaże się niższy niż zakładany w transakcji terminowej, poniosę stratę, bo będę różnicę musiał pokryć z własnej kieszeni.
Zasada działania Non-Deliverable Forward nie różni się więc znacząco od giełdowych kontraktów futures, tyle, że NDF nie są standaryzowane, warunki transakcji ustalane są w drodze negocjacji i nie występuje ani izba rozliczeniowa ani mechanizm uzupełniania depozytów. Może się jednak zdarzyć, że dealer po gwałtownym ruchu na rynku walutowym zadzwoni do nas abyśmy powiększyli zabezpieczenie transakcji, chcąc zniwelować ryzyko niewywiązania się przez nas z kontraktu, jest to jednak sprawa indywidualnej wiarygodności klienta banku. Brak standaryzacji z kolei oznacza, że możemy w każdej chwili zawrzeć transakcję na praktycznie dowolny moment w przyszłości, podczas gdy futures zapadają w ściśle określonych dniach.
Taka sztywność w połączeniu z brakiem płynności nie przysparza popularności futures walutowym, wobec czego rozsądnym jest zwrócenie się w kierunku bankowych terminowych instrumentów walutowych.
|